Deel 3 en 4
Door: Kitty
Blijf op de hoogte en volg Ab en Kitty
29 November 2018 | Bangladesh, Gazāria
Verslag 3 Vandaag een lange mail want ik kom tot de ontdekking dat deel drie niet is verzonden
We hebben er n week op zitten maar het lijkt wel een maand zoveel als we beleven en zien.
Mustafa propt de dag dan ook helemaal vol.
N dag of vier geleden zijn we met de nachttrein van Dhaka naar Rangpur gereden. Dit was een tripje voor ver gevorderde reizigers.
We reisde eerste klas en dat wil alleen maar zeggen dat je een eigen coupe hebt die je gelukkig hermetisch af kunt sluiten op z'n Bengalees met grote schuif sloten.
Wanneer de trein stil staat schuifelt er van alles langs je coupe. Straat schoffies, bedelaars, verkopers en reizigers
Echt schoon is het ook niet in de trein maar wel een bijzondere ervaring om niet te vergeten.
Wanneer je een frisse neus wilt halen trek je een buiten deur open en kun je uren lang het landschap aan je voorbij zien trekken. Het zijn beelden die we van de tv kennen maar nu zitten we er zelf midden in. Wanneer de trein snelheid vermindert om even te wachten bij een rood sein, springen er mensen op en af de trein. Veel wordt er ook niet geslapen die nacht en we besloten om in het volgende hotel onze kamer up te grade naar super de lux. Even bijkomen van onze treinrit.
We zitten nu in Rangpur, het noorden van Bangladesh en bezoeken hier een prachtig terracotta tempel en moskee uit de 15de eeuw.
Door Bangladesh stromen de twee grote rivieren, de Brahmaputra en de Gangka. Over de eerst rivier maken we een dag trip en bezoeken een van de vele chars ( zandbanken) die in de Brahmaputra liggen. Chars veranderen, na iedere moesson periode van lengte en breedte. Het snel stromend water neemt soms wel 70 meter mee en laat de char op andere plekken weer groeien.
Op zich geen probleem maar op de eilandjes leven mensen. Ze leven van de landbouw en visvangst. We bezoeken n dorpje dat vlak tegen de waterkant ligt en dit huisje zal er na de volgende moesson niet meer staan. Het water gaat dan zes meter stijgen en neemt meer hele stukken mee van het eiland. Of ze breken het af en verplaatsen het huis of het wordt weggespoeld. Een hard bestaan voor deze mensen.
Een mooie dag was dit op het water. Even weg van het getoeter en de moskeeën op straat.
De laatste twee dagen hebben we ook ervaren wat het is om met een auto in het donker te rijden
Net als gister gaan we het niet redden om voor donker terug te zijn in Rangpur en in het donker rijden is net een video game:
Hoe snel kom ik thuis. Annewar onze chauffeur scheurt over de weg van links naar recht en weer terug. Onder tussen gaat hij rakelings langs fietsers en brommertjes, trekkarren terwijl deze niet of nauwelijks verlicht zijn. Voetgangers springen op zij als ze getoeter horen, die zijn helemaal niet van betekenis. Alleen de bussen die zijn nog erger. Daar heeft zelfs Annewar respect voor. Toeterend en met hun lichten seinend scheuren ze met een gang van 80 km door de dorpjes heen en ieder wijkt opzij. Je moet echt geen angst hebben als je je hier in het verkeer begeeft en zelfs als passagier moet je je maar over geven aan dit grillige verkeer in Bangladesh.
De temperatuur is geweldig. In de vroege ochtend lekker fris zoals we dat in onze zomers kennen en op de dag loopt de temperatuur op naar de dertig graden s avonds koelt het heerlijk af.
Het eten is ook prima dankzij de Chinees- Thais restaurantjes. Ook eten we wel langs de straat de specialiteiten van Bangladesh. Dit zijn meestal gefrituurde snacks.n
Vandaag hebben we een reisdag en vertrekken van Rangpur naar Rajshahi een tocht van 200km
Verslag 4
Na onze treinrit zitten we in het noorden van Bangladesh hier liggen nog prachtige Hindu tempels uit de 15 de eeuw. Helemaal uit terra cotta bestaande Kantanagar is echt heel mooi. Zo verfijnd als de beeldjes uit de stenen zijn gesneden. De ramanaya staat er in uitgebeeld.
Het is rond de tempel een drukte van belang want morgen is het volle maan en is er een Hindu festival waar duizenden Hindu s op af komen.
We hebben af en toe een reis dag en dat betekend 200 km rijden. Dat zou in de westerse wereld zo gebeurd zijn maar hier zijn de wegen van dusdanige kwaliteit dat het wat langer gaat duren.
Er wordt overal aan de wegen gewerkt dus wie weet hoe het er over n paar jaar uit zal zien.
Mustufa zorgt er ook wel voor dat we leuke stops maken zodat de rit echt niet verveeld.
Het is momenteel oogst tijd in het hele land. Overal op de landerijen zijn ze bezig de oogst binnen te halen of het land al weer in gereedheid te brengen voor de volgende oogst. Bijna alles gaat nog handmatig. Alleen het ploegen wordt hier en daar over genomen door de Chinese os, de frees machine.
Wanneer je de enorme vlakten rijst ziet staan kun je je niet voorstellen dat dit allemaal handmatig wordt gesneden. In hurkzit met een sikkel wordt bosje voor bosje weggemaaid.
Op de weg van Rangapur naar Rashahi bezoeken we, uit de 8ste eeuw stammende historische Boeddhistische opgravingen en staan op de werelderfgoedlijst van de UNESCO.
We hadden van deze opgravingen wel foto's gezien maar hadden niet verwacht dat het zo indrukwekkend groot zou zijn. Een tempel bij toeval ontdekt omdat een engels man bedacht dat het toch wel vreemd was dat er in het vlakke landschap van Bangladesh ineens een heuvel stond.
En inderdaad hieronder vond men deze boeddhistische tempel.
We maken stops bij markten en fabriekjes. Op de rijstmarkt, eigenlijk een groothandels markt, komen we de eerste She Men tegen.
Mannen in het verkeerde lichaam geboren en nu totaal vrouwelijk, dat proberen ze in ieder geval te zijn.
Het is vreemd dat dit in een moslim land wordt getolereerd, terwijl homofilie en lesbiennes niet kan.
Als ik er Mustafa naar vraagt is een She Man dit vanaf zijn geboorte dus dat moet je respecteren.
Dat is ook het enige dat ze doen met deze mensen, want ze leven echt aan het onder eind van de samenleving. Komen niet in aanmerking voor een baan en leven van donaties en bedelen hun kostje bij elkaar.
Onze trein reis van Rajshahi naar Kohlnna gebruiken we om uit te rusten.
We klagen maar niet meer over de harde bedden in de hotels want op het perron liggen mensen te slapen op jutte zakken en plastic kleden. Wachtend op de trein waar ze mee verder gaan reizen.
We zitten eerste klas En dat is relaxen
Onze boeken gepakt en even weg in een andere wereld.
In Gobra maken we kennis met het otter vissen
In een mand op de boot zitten negen otters in een tuigje.
Vijf otter blijven aan een lijn zitten en de andere vier zwemmen los rond.
Twee mannen die vanaf de boot ook het net vast hebben, porren de grond los terwijl de otters heen en weer zwemmen en de vissen op drijven de netten in. Zelf komen ze ook aan hun trekken want af en toe gaat er een krab naar binnen. Een bijzondere manier van vissen.
De drie dagen Sundarbans zijn geweldig geweest. De Sundarbans het grootste mangrove gebied ter wereld. Tevens het gebied waar de tijger leeft. Nog 300 tijgers bevinden zich hier.
De dag voordat we aankwamen is er vlak bij de toegang tot het park een tijger gespot.
Wel eng wanneer wij in dat gebied een wandeling gaan maken. Er gaat dan gelukkig wel een wachter mee maar daar hebben we niet echt veel vertrouwen in.
De tijger niet gezien. Wel zijn voet afdruk.
Het is een prachtig natuur gebied. Veel vogels zien we en herten, otters, n zwijn maar helaas geen tijger. En dan natuurlijk de rust. Met een roei boot maken we iedere dag twee tochten van n paar uur in een van de vele aftakkingen in dit delta gebied.
We zaten drie dagen lang op een heel primitief bootje.
Een piep kleine hut. Het toilet moest je je inwerken en douchen slaan we deze dagen over.
Tanden poetsen hangend uit de patrijspoort van onze hut, natuurlijker kan het niet.
Het tempo, de vele indrukken, het stof, het andere voedsel heeft zijn tol geëist.
Ab, Peet en ik zijn even onderuit gegaan.
Misselijk buikkrampen en alles wat erbij hoort zorgt er voor dat je een dag helemaal afwezig bent
en dan knap je snel weer op.
Twee weken zitten erop maar eigenlijk zijn we besef van tijd kwijt geraakt.
We hebben er n week op zitten maar het lijkt wel een maand zoveel als we beleven en zien.
Mustafa propt de dag dan ook helemaal vol.
N dag of vier geleden zijn we met de nachttrein van Dhaka naar Rangpur gereden. Dit was een tripje voor ver gevorderde reizigers.
We reisde eerste klas en dat wil alleen maar zeggen dat je een eigen coupe hebt die je gelukkig hermetisch af kunt sluiten op z'n Bengalees met grote schuif sloten.
Wanneer de trein stil staat schuifelt er van alles langs je coupe. Straat schoffies, bedelaars, verkopers en reizigers
Echt schoon is het ook niet in de trein maar wel een bijzondere ervaring om niet te vergeten.
Wanneer je een frisse neus wilt halen trek je een buiten deur open en kun je uren lang het landschap aan je voorbij zien trekken. Het zijn beelden die we van de tv kennen maar nu zitten we er zelf midden in. Wanneer de trein snelheid vermindert om even te wachten bij een rood sein, springen er mensen op en af de trein. Veel wordt er ook niet geslapen die nacht en we besloten om in het volgende hotel onze kamer up te grade naar super de lux. Even bijkomen van onze treinrit.
We zitten nu in Rangpur, het noorden van Bangladesh en bezoeken hier een prachtig terracotta tempel en moskee uit de 15de eeuw.
Door Bangladesh stromen de twee grote rivieren, de Brahmaputra en de Gangka. Over de eerst rivier maken we een dag trip en bezoeken een van de vele chars ( zandbanken) die in de Brahmaputra liggen. Chars veranderen, na iedere moesson periode van lengte en breedte. Het snel stromend water neemt soms wel 70 meter mee en laat de char op andere plekken weer groeien.
Op zich geen probleem maar op de eilandjes leven mensen. Ze leven van de landbouw en visvangst. We bezoeken n dorpje dat vlak tegen de waterkant ligt en dit huisje zal er na de volgende moesson niet meer staan. Het water gaat dan zes meter stijgen en neemt meer hele stukken mee van het eiland. Of ze breken het af en verplaatsen het huis of het wordt weggespoeld. Een hard bestaan voor deze mensen.
Een mooie dag was dit op het water. Even weg van het getoeter en de moskeeën op straat.
De laatste twee dagen hebben we ook ervaren wat het is om met een auto in het donker te rijden
Net als gister gaan we het niet redden om voor donker terug te zijn in Rangpur en in het donker rijden is net een video game:
Hoe snel kom ik thuis. Annewar onze chauffeur scheurt over de weg van links naar recht en weer terug. Onder tussen gaat hij rakelings langs fietsers en brommertjes, trekkarren terwijl deze niet of nauwelijks verlicht zijn. Voetgangers springen op zij als ze getoeter horen, die zijn helemaal niet van betekenis. Alleen de bussen die zijn nog erger. Daar heeft zelfs Annewar respect voor. Toeterend en met hun lichten seinend scheuren ze met een gang van 80 km door de dorpjes heen en ieder wijkt opzij. Je moet echt geen angst hebben als je je hier in het verkeer begeeft en zelfs als passagier moet je je maar over geven aan dit grillige verkeer in Bangladesh.
De temperatuur is geweldig. In de vroege ochtend lekker fris zoals we dat in onze zomers kennen en op de dag loopt de temperatuur op naar de dertig graden s avonds koelt het heerlijk af.
Het eten is ook prima dankzij de Chinees- Thais restaurantjes. Ook eten we wel langs de straat de specialiteiten van Bangladesh. Dit zijn meestal gefrituurde snacks.n
Vandaag hebben we een reisdag en vertrekken van Rangpur naar Rajshahi een tocht van 200km
Verslag 4
Na onze treinrit zitten we in het noorden van Bangladesh hier liggen nog prachtige Hindu tempels uit de 15 de eeuw. Helemaal uit terra cotta bestaande Kantanagar is echt heel mooi. Zo verfijnd als de beeldjes uit de stenen zijn gesneden. De ramanaya staat er in uitgebeeld.
Het is rond de tempel een drukte van belang want morgen is het volle maan en is er een Hindu festival waar duizenden Hindu s op af komen.
We hebben af en toe een reis dag en dat betekend 200 km rijden. Dat zou in de westerse wereld zo gebeurd zijn maar hier zijn de wegen van dusdanige kwaliteit dat het wat langer gaat duren.
Er wordt overal aan de wegen gewerkt dus wie weet hoe het er over n paar jaar uit zal zien.
Mustufa zorgt er ook wel voor dat we leuke stops maken zodat de rit echt niet verveeld.
Het is momenteel oogst tijd in het hele land. Overal op de landerijen zijn ze bezig de oogst binnen te halen of het land al weer in gereedheid te brengen voor de volgende oogst. Bijna alles gaat nog handmatig. Alleen het ploegen wordt hier en daar over genomen door de Chinese os, de frees machine.
Wanneer je de enorme vlakten rijst ziet staan kun je je niet voorstellen dat dit allemaal handmatig wordt gesneden. In hurkzit met een sikkel wordt bosje voor bosje weggemaaid.
Op de weg van Rangapur naar Rashahi bezoeken we, uit de 8ste eeuw stammende historische Boeddhistische opgravingen en staan op de werelderfgoedlijst van de UNESCO.
We hadden van deze opgravingen wel foto's gezien maar hadden niet verwacht dat het zo indrukwekkend groot zou zijn. Een tempel bij toeval ontdekt omdat een engels man bedacht dat het toch wel vreemd was dat er in het vlakke landschap van Bangladesh ineens een heuvel stond.
En inderdaad hieronder vond men deze boeddhistische tempel.
We maken stops bij markten en fabriekjes. Op de rijstmarkt, eigenlijk een groothandels markt, komen we de eerste She Men tegen.
Mannen in het verkeerde lichaam geboren en nu totaal vrouwelijk, dat proberen ze in ieder geval te zijn.
Het is vreemd dat dit in een moslim land wordt getolereerd, terwijl homofilie en lesbiennes niet kan.
Als ik er Mustafa naar vraagt is een She Man dit vanaf zijn geboorte dus dat moet je respecteren.
Dat is ook het enige dat ze doen met deze mensen, want ze leven echt aan het onder eind van de samenleving. Komen niet in aanmerking voor een baan en leven van donaties en bedelen hun kostje bij elkaar.
Onze trein reis van Rajshahi naar Kohlnna gebruiken we om uit te rusten.
We klagen maar niet meer over de harde bedden in de hotels want op het perron liggen mensen te slapen op jutte zakken en plastic kleden. Wachtend op de trein waar ze mee verder gaan reizen.
We zitten eerste klas En dat is relaxen
Onze boeken gepakt en even weg in een andere wereld.
In Gobra maken we kennis met het otter vissen
In een mand op de boot zitten negen otters in een tuigje.
Vijf otter blijven aan een lijn zitten en de andere vier zwemmen los rond.
Twee mannen die vanaf de boot ook het net vast hebben, porren de grond los terwijl de otters heen en weer zwemmen en de vissen op drijven de netten in. Zelf komen ze ook aan hun trekken want af en toe gaat er een krab naar binnen. Een bijzondere manier van vissen.
De drie dagen Sundarbans zijn geweldig geweest. De Sundarbans het grootste mangrove gebied ter wereld. Tevens het gebied waar de tijger leeft. Nog 300 tijgers bevinden zich hier.
De dag voordat we aankwamen is er vlak bij de toegang tot het park een tijger gespot.
Wel eng wanneer wij in dat gebied een wandeling gaan maken. Er gaat dan gelukkig wel een wachter mee maar daar hebben we niet echt veel vertrouwen in.
De tijger niet gezien. Wel zijn voet afdruk.
Het is een prachtig natuur gebied. Veel vogels zien we en herten, otters, n zwijn maar helaas geen tijger. En dan natuurlijk de rust. Met een roei boot maken we iedere dag twee tochten van n paar uur in een van de vele aftakkingen in dit delta gebied.
We zaten drie dagen lang op een heel primitief bootje.
Een piep kleine hut. Het toilet moest je je inwerken en douchen slaan we deze dagen over.
Tanden poetsen hangend uit de patrijspoort van onze hut, natuurlijker kan het niet.
Het tempo, de vele indrukken, het stof, het andere voedsel heeft zijn tol geëist.
Ab, Peet en ik zijn even onderuit gegaan.
Misselijk buikkrampen en alles wat erbij hoort zorgt er voor dat je een dag helemaal afwezig bent
en dan knap je snel weer op.
Twee weken zitten erop maar eigenlijk zijn we besef van tijd kwijt geraakt.
-
29 November 2018 - 07:11
Frans En Sjaan:
Vakantiegangers,
Wat een geweldige reis maken jullie .
Iedere dag weer andere indrukken, Kitty we genieten van je mooie verslagen.
Liefs Frans en Sjaan. -
29 November 2018 - 08:18
Aad:
Wat super ,wat jullie allemaal beleven ,dan besef je pas hoe goed wij het hier hebben ,onze enige zorg is zijn de kadootjes voor 5 dec en de kerst wel op tijd /
Genieten jullie nog twee weken lekker , en daarna spreken we snel af
gr Gerry en Aad -
29 November 2018 - 09:37
Anneke En Niels:
Kitty, wat schrijf je toch leuk, het is heel spannend allemaal, pas alsjeblieft goed op jullie zelf, niet zo leuk als de vacantie in de maag van een beschermde tijger eindigt! -
29 November 2018 - 09:41
Anneke Keehnen:
Ik lees jullie verhalen met veel plezier. Wat een totaal andere omgeving!! -
29 November 2018 - 09:45
Willy De Jong:
Ik heb weer heerlijk genoten van je reis verslag en kijk uit naar de volgende. -
29 November 2018 - 10:05
Menko En Alice:
Fantastisch, heerlijk primitief. Leuk hoor om weer zoveel te beleven. -
29 November 2018 - 12:09
Piet Lievaart:
Mooi verhaal weer Kitty.
Allemaal heel indrukwekkend wat je schrijft.
Jullie zijn bezig met een geweldig avontuur!!!
Succes en veel plezier
Groet Piet Lievaart
-
29 November 2018 - 13:34
Jan:
Zoveel indrukken, prachtig ! mooi beeldend verslag -
29 November 2018 - 15:12
Zus Els:
Oeps, blij wat van jullie te horen. Een prachtig avontuur. Wat is reizen heerlijk en wat heb je schrijftalent lieve zus.
-
29 November 2018 - 17:32
Nely:
Lieve Ab en Kitty
Wat is het toch bijzonder om op zo,n manier met jullie mee te reizen .
Geniet nogmaals van jullie geweldige avontuur..
Gr Nely -
29 November 2018 - 17:46
Esther:
Hallo Ab en Kitty,
Wat een bijzondere reis maken jullie weer en wat een avonturen!! Een hele mooie tijd nog! En veel beterschap! Groet Esther -
01 December 2018 - 08:03
Mary Helderman:
Hallo Kitty en Ab.
Wat beleven jullie veel zeg en wat schrijf je geweldig, je zou er zo zin in krijgen.
Heel veel plezier nog.
En hopelijk niet te veel buikgriepjes meer.
Groeten Johan en Mary
-
04 December 2018 - 08:33
Riet Racké:
Hallo Kitty en Ab.
Ik ben helemaal hotel de botel van jullie verhalen en wat geweldog wat jullie allemaal zien en beleven.
Ik ben diep onder de indruk en als ik jonger was misschien ook leuk voor ons geweest.
Groetjes Riet !! -
04 December 2018 - 18:31
Tineke Mos:
pf wat een verhalen wel leuk. morgen yoga dus het eerste gesprek snap je wel. Groeten van ons alle mag ik wel zeggen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
