China 2019

Hallo allemaal,

Dit jaar is het lastig of eigenlijk helemaal niet mogelijk om het China verslag verstuurd te krijgen.
Alles wat maar enigszins naar Amerika ruikt wordt geblokkeerd. Ook ons mail adres is niet bereikbaar. Google, gmail, face book. De whats app komt mondjes maat binnen.
Dus nu tijdens de terugvlucht naar Nederland hier een beknopt verslag van onze reis. En wanneer jullie deze lezen zitten wij weer thuis aan de koffie.
Onze reis begint in Xiamen een havenstad in het zuid oosten van China. Een stad zoals met 3.5 miljoen inwoners. Voor ons zijn dat onvoorstelbaar veel mensen maar voor de chinezen heel gewoon. China heeft een populatie van 2, 3 miljard mensen.
We hebben ons vooral verstaanbaar moeten maken met handen en voeten, een vertaal app en ons pointed boekje. Heel weinig chinezen spreken nog engels. Het is nu een verplicht vak en dit begint al op de kleuterschool.
We reizen van Xiamen naar Kumming en zullen de komende maand een afstand van 3000 kilometer afleggen

De eerste vier dagen hebben we op een plek gezeten, in een klein dorpje. Hier hebben we de tulo's bezocht. Ronde huizen complexen met een groot midden plein uit de Ming tijd. Een heel sociaal manier van wonen want alles speelt zich op het plein af. Koken,wassen, de kippen struinen er tussen door en spelende kinderen.
Prachtig zijn de complexen en in het dorp waar wij zitten hebben ze er zeker vijftien staan. Soms zijn ze ook in het vierkant gebouwd. Heel fascinerend. We zaten er midden in de theevelden en overal waar je komt wordt je uitgenodigd voor een thee ceremonie. In eidop kopjes wordt iedere keer thee bij geschonken. Wanneer je je kopje omdraait wordt uiteindelijk gestopt met opgieten. Allerlei soorten thee komen er langs. Thee wordt overal gedronken. Volks drank nummer een. Koffie kent men nauwelijks. In de grote steden zijn de eerste Star Bucks verschenen dus van lieverlee zal dit ook zijn plek veroveren.

Het volgende stuk leggen we af met de hoge snelheidstrein.
Trein reizen is een belevenis.
Alles loopt ook gestroomlijnd. Je koopt een kaartje waar je wagon en zitplaats opstaan. Er is controle, de buitenlanders moeten hun paspoort laten zien de chinezen mogen doorlopen. Wel wordt van ieder de bagage gecheckt. Door een poortje met je kaartje kom je op het perron.
Iedere trein heeft een eigen nummer welke in de hal op een matrix bord voor op het perron wordt aan gegeven.
Op het perron staan op de grond de nummers van je coupe en daar ga je netjes staan. Waag het niet om met je voet over of op de gele lijn te gaan staan. Je wordt direct terug gefloten. Je coupe stopt dan precies voor je neus. Niets wordt meer aan het toeval overgelaten.
Voor ons als reiziger werkt het perfect maar of je blij wordt van die discipline vraag ik me af.
We zijn met stomheid geslagen over dit systeem. Met een snelheid van gemiddeld 280 km zoeven we over de rails. Zonder bonken of stoten. De hoogste snelheid die de trein maakt is 305 km ongelooflijk. En dan de tunnels waar we doorheen gaan. Het eerste stuk zien we nauwelijks buiten lucht. Ellenlange tunnels vliegen we doorheen.
En dan de stations. Zooooo grooooot. Soms groter dan onze luchthaven Schiphol. Als we even wat van de buiten wereld gewaar worden zien we dat er thee,rijst citrusfruit en groenten wordt verbouwd. En dan de steden overal wordt gebouwd. Toren hoge flats met nauwelijks tussen ruimte en veeeeeeeel.
Op de bouwplaatsen staan meer dan dertig kranen te draaien
China draait op volle toeren.

We bezoeken prachtige natuur gebieden zoals het Zhangjiajie National Park. Een prachtig park met overweldigende rotsformaties. Er komen hier heel veel toeristen. Chinese toeristen dan wel.
Twee volle dagen genieten hier. Overweldigende natuur.
De Chinese bevolking heeft het de afgelopen vijftien jaar stukken beter gekregen en de regering heeft daar goed op in gespeeld. Bij alle natuur parken, is op een behoorlijk afstand van het park een entree hal gebouwd. Maar dan ook echt een hal. Groot groter groots. Met bussen wordt je dan naar de ingang van het park gebracht en kun je verder wandelen. Ik kan jullie af raden om niet in het hoog seizoen naar China te gaan of wanneer de chinezen n week vrij zijn, want dan loop je in drommen door een natuur park heen. We hebben daar filmpjes van gezien. Dat wil je niet tussen zitten. Wij zitten in low season. Geluk.
Elke plaats in China die maar n beetje interessant is voor een toerist wordt omgebouwd zoals net beschreven. Wel jammer want het authentieke verdwijnt uit China.
We reizen met passaat reizen en zij proberen nog het authentieke te zoeken. Vooral als we de stammen bezoeken. Zo zijn er dorpen van de stammen helemaal toeristisch om gezet. Inclusief intree met show. De originele huizen zijn om gebouwd tot holletjes en souvenir shops.
Onze gids brengt ons wat verder het land in bij nog traditioneel levende stammen. Prachtig nog in originele klederdracht. We maken mooie wandelingen door deze dorpen waar nog nauwelijks toeristen komen. Het is er nog wel maar zal in de toekomst zeker verdwijnen. China verandert is heel rap tempo. En terecht. Waar tien jaar geleden het afval nog overal op straat lag is het nu schoon. De netheid op straat, ontbreekt in de restaurants. We komen in tentjes waar het een enorme bende is. Men gooit alles van servetten, schillen, doppen, noem maar op, onder de tafels. Een grote afval hoop is het daar. We snappen er niets van.
Bijna iedere Chinese man rookt nog en het mag ook nog overal. In restaurants, op de hotel kamer maar ook de kok staat ons potje te koken met een sigaret in zijn handen. Even wennen als je uit een bijna rookvrij land komt en roken bijna een misdaad is geworden.
Als ontbijt wordt hier veel tofu gegeten met een soort deegbal waar bv groente of vlees in kan zitten. In de meeste restaurants is er wel een westers ontbijt. Zoet wit brood met ei en jam. Maar vaak eten we fried rice. Ook lunch en diner is meestal fried rice met een zelf uit gekozen groente erbij. Het eten met stokjes is even door bijten. We worden er steeds handiger in naar mate de reis vordert. Ook hebben we n paar shows bezocht. Een in een theater waar het echt op zijn Chinees aan toe gaat. Gedurende de show blijven de chinezen lopen en praten met elkaar en ze vinden het enorm leuk als er iemand uit het publiek op het toneel wordt gehaald en n beetje in het ooitje wordt genomen. Schateren is het dan.
Maar uiterst vriendelijk zijn ze naar ons. Ook al verstaan we elkaar niet ze blijven hun best doen om het ons naar het zin te maken. Ook een sound en light show mee gemaakt. Deze speelden zich af op de rivier. Hier werd het dagelijks leven van de county site uitgebeeld ( het oogsten, vissen, huwlijks rituelen ect.) met prachtige licht effecten. De regisseur is Zahang Yi Mou. Hij was in 2008 ook verantwoordelijk voor de openingsceremonie van de olympische spelen.
Een ongelooflijk mooie show.
Het laatste gedeelte van de reis hebben we tussen de rijst terrassen gezeten. Ongelooflijk zover je kunt kijken en verder. Rijst rijst rijst, de terrassen zijn 1200 jaar geleden aangelegd door de Dhai tribe. Deze bevolkings groep leefden voor deze tijd onder aan de bergen en het vlakke land maar zijn op een gegeven moment verdreven door andere stammen naar hoger gelegen gebieden en hebben hier de terrassen aangelegd.
Als we er door heen wandelen krijgen we echt respect van wat hier is aan gelegd. De muren van de terrassen zijn soms twee meter hoog. De bergwand is dan ook behoorlijk steil. Alle wanden worden onkruid vrij gehouden. Allemaal nog met de hand. Momenteel worden de kleine stukjes land volgezet met water. De voor bereidingen voor het nieuwe seizoen. In april wordt nieuwe rijst geplant in oktober geoogst. Het hele gebied waar we door rijden staat op de Chinese erfgoed lijst.
Er komen hier dan ook weer veel toeristen voor en in het oogst seizoen. Met de toeristen zullen de Dhai wel blij zijn. Dit betekend extra inkomen maar de regering heeft de boeren ook opgelegd dat ze pas eind oktober mogen beginnen met oogsten ook al zou het rijst al eerder rijp zijn. De derde week van oktober is een vrije week in China en dan is het hier een gekke huis. Toerisme gaat voor ten koste van de rijst oogst omdat de kwaliteit achteruit gaat. De vrouwen werken hier harder dan de mannen. Zij doen al het zware werk. Werken in de bouw en op het land. Stouwen met vrachten op hun rug van meer dan zestig kilo. Niet gek dat we veel oude vrouwtjes zien lopen in een stand van 90 graden. Die rug is nooit meer recht gekomen. De mannen zorgen voor de kinderen
Dat is ook China alles in teken van de toerist en de "vooruitgang"

Het is moeilijk om echt door te dringen in het echte Chinese leven. Ook onze gidsen hielden zich heel handig op de vlakte.
Wat we wel zien is de enorme bouw gekte van huizen, sporen en wegen.
China draait als een dolle en dat is niet te stoppen.

We hebben genoten in China. Mooie dingen gezien, heerlijk gegeten, gezellig gehad met onze reisgenoten Peter en Lia

Groeten en liefs Ab en Kitty